Dlaczego Arcymistrzowie grają "ruchy początkujących"?

Według popularnego powiedzenia, nie ma głupich pytań, są tylko złe odpowiedzi. No cóż, muszę coś wyznać. Jest pewien rodzaj pytań, na które ciężko udzielić odpowiedzi. Wygląda to mniej więcej tak:  Uczeń o rankingu około 1200 USCF podchodzi do mnie i mówi, że znalazł sporo partii, w których Fischer brał pionka na b2 we wczesnej fazie partii. Mimo że w debiucie nie powinieneś tracić czasu na "pionkożerstwo", Fischer bardzo szybko ogrywał swoich przeciwników, arcymistrzów.

Bobby Fischer zawsze chadzał własnymi ścieżkami. Photo: Dutch National Archive.

"Może powinienem grać jak Fischer i polować na te pionki na początku partii?" pyta student. Cóż powienienem odpowiedzieć? Oczywiście wyjaśniam, że fantastyczne odkrycie Fischera jest dużym wyjątkiem od ogólnej zasady i na każdą partię, w której bicie pionka b2 hetmanem uszło płazem, przypadają dziesiątki partii, w których zakończyło się to katastrofą. Oto przykład:

Albo to:

Jest to bardzo podchwytliwa sytuacja. Z jednej strony, praktyczną radą byłoby po prostu zignorować takie pionki w debiucie, aż do momentu, kiedy zdobędziesz więcej doświadczenia (i punktów rankingowych!). Ale z drugiej strony, taka rada byłaby zła, ponieważ te wyjątki są częścią gry i szczerze mówiąc, to one sprawiają, że szachy są tak piękne. Czy granie tylko ściśle zgodnie z zasadami nie byłoby nudne?

Zatem dziś chcę porozmawiać o jednej rzeczy, dotyczącej debiutowych schematów, która wygląda, jakby pochodziła z partii żółtodzioba, a mimo to ma sens. Spójrz na tę pozycję, która często zdarza się w partiach początkujących graczy:

A teraz porównaj to z następną pozycją:

O co chodzi, jak to możliwe, że jeden z najsilniejszych graczy na świecie gra jak początkujący? No cóż, w tym szaleństwie jest metoda. Jeśli czarne dopuszczą do tego, aby ich przeciwnik przegrupował swoje figury poprzez c3 i Gc2, wtedy po d2-d4, białe uzyskają piękne centrum! Zatem jaka jest różnica pomiędzy pozycjami na tych dwóch diagramach? Chodzi o przełom d7-d5. Zobaczmy dlaczego idea c3, Gc2 i d2-d4 nie działa w pierwszej pozycji:

Levon Aronian ma zarówno świetne wyczucie trendów, jak i styl gry.

Tymczasem Aronian był w stanie utrzymać swoje silne centrum pomimo uderzenia d7-d5 Grischuka! Widzisz, kiedy analizujesz partię, w której silny gracz łamie zasady, postaraj się zrozumieć, dlaczego on to robi oraz powód, dla którego to działa. Jeśli będziesz ślepo naśladować "nieortodoksyjną grę" arcymistrza, wtedy rezultat będzie daleki od tego, czego oczekujesz. Zobacz przykład poniżej:

W obronie sycylijskiej po początkowych ruchach 1.e4 c5 2.Sf3, białe mogą zagrać 3.Gd3 przeciwko trzem głównym ruchom: 3...Sc6, 3...d6 lub nawet 3...e6, jak w następnej partii:

Grupa ustawień debiutowych, w których białe grają Gd3 jest znana jako System Kopeca, a swą nazwę wziął od IM Danny'ego Kopeca. Gra debiutowa białych wygląda tak dziwnie, że nawet ludzie, którzy zazwyczaj nie grają sycylijskiej, stosowali ją przeciwko Kopecowi, aby na własne oczy zobaczyć dziwaczny ruch Gd3. Czasami pragnienie ukarania Kopeca za jego niezwykły ruch w debiucie, kończyło się prawdziwą klęską:

Zabawne, że GM Damljanovic próbował obalić "ruch żółtodzioba" Kopeca, czyli Gd3 za pomocą "pionkożerstwa", również charakterystycznego dla początkujących - ...Hxb2, które już omawialiśmy w tym artykule.

Jako podsumowanie, chcę Ci przypomnieć o podejściu do debiutów GM Bronteina, które omawialiśmy tutaj:"Musisz tylko być świadomy plusów i minusów danej idei i wszystko będzie dobrze!"