W jaki sposób odkryć debiutową nowinkę?
W dzisiejszych czasach, kiedy teoria debiutów tak gwałtownie rośnie, bardzo ciężko jest wymyślić debiutową nowinkę.
Nowy ruch, który rozważasz, został już albo przez kogoś zagrany, przeanalizowany w jakiejś publikacji, albo jest już zapisany na twardym dysku w czyimś komputerze!
Potrzebujemy nowego sposobu wyszukiwania nowinek, które zadziwią naszych przeciwników! Czasami los może Ci pomóc, tak jak w przedstawionych poniżej partiach:
Anand, kiedy podczas przygotowania do partii analizował tę pozycję po ruchu 21.e5, przez przypadek dotknął swoją mysz komputerową i popchnął pionka c6 o jedno pole do przodu. Hindus chciał poprawić swój błąd, ale nagle dostrzegł, że silnikowi naprawdę spodobał się ten ruch! Jak to mówią, reszta jest historią.
Pomijając wielki sukces nowinki Ananda, nie polecałbym takiej metody szukania nowinki debiutowej. Jeśli zaczniesz sprawdzać co silnik sądzi o każdym posunięciu, który wprowadzasz na oślep, wówczas może i odkryjesz przełomową nowinkę, ale cały proces będzie przypominał Twierdzenie o nieskończonej liczbie małp.
David Bronstein w jego znakomitej książce "200 Open Games" analizuje przedstawioną poniżej miniaturę. Spróbuj znaleźć bardzo ładną kontynuację, wybraną przez arcymistrza.
Bardzo podoba mi się to, co powiedział Bronstein:
Za co ta partia uważana jest za niezwykłą? Prawdopodobnie za ruch 4.Ha4. W podręcznikach tylko jeden ruch jest polecany, jest nim 4.Hd1, ale kto uwierzy, że tak potężna figura jak hetman ma tak ograniczony zakres poruszania się? Gdy tylko będę mieć dogodną sposobność, spróbuję wypracować harmonijny plan ataku, choćby za pomocą takiego nielogicznego na pierwszy rzut oka ruchu, jak 4.Hd2. Grający musi jedynie zdawać sobie sprawę z plusów i minusów, wynikających z takiej idei i wszystko będzie dobrze.
Zauważ, że Bronstein nie wspomina o przewadze debiutowej ani o konkretnych wariantach. Dla niego ważniejszy był sam proces szukania interesujących i niezwykłych idei od ich obiektywnej oceny pozycji. Wygląda na to, że w poniższej partii Bronstein rzeczywiście próbował znaleźć ukryte idee, w posunięciu który wygląda na bardzo nielogiczne:
Partia, którą znalazłem w bazie, jest bardzo dziwna. Obaj arcymistrzowie byli dobrze znani ze swojej waleczności, zatem remis w zaledwie 8 posunięciu wygląda nieprawdopodobnie. Był to turniej drużynowy, więc może kapitanowie obu drużyn nalegali, aby gracze zakończyli to szaleństwo?
Tak przy okazji, jakieś 50 lat temu, jedynym debiutem, w którym wczesne uderzenie g2-g4 było dopuszczalne według oficjalnej teorii, był Ataka Keresa w obronie sycylijskiej. Oto kolejna partia Bronsteina:
Trenerzy wyjaśniali swoim uczniom, że ruch 6.g4! w Ataku Keresa jest dużym wyjątkiem i nie powinien być grany nigdzie indziej. Potem na początku lat 90. XX w., młodzi arcymistrzowie Shirov i Shabalov zaczęli grać ruch g4 w pozycji ze spokojnego wariantu obrony półsłowiańskiej.
Ale to było po tym, jak GM Krasenkow zagrał g4 już w czwartym ruchu i napisał w swoich komentarzach, że można zagrać ten ruch w niemal każdej pozycji, w której dużo się dzieje.
W rzeczy samej, gracze zaczęli grać g2-g4 we wszystkich debiutach! Nie oszczędzono nawet konserwatywnej obrony Philidora, ani klasycznej obrony Nimzowitscha!
Ostatnio nawet mistrz świata przyłączył się do tego trendu:
Oczywiście stara idea Bronsteina 2.g4!? również znalazła naśladowców!
A więc chciałbyś znaleźć nowinkę w dobrze znanej pozycji debiutowej? Przyjrzyj się najbardziej nielogicznemu ruchowi i spróbuj znaleźć jakieś drugie dno. Lub po prostu zagraj g2-g4!
