Carlsen wygrywa Airthings Masters 2023

W piątek rozegrano wielki finał pierwszego turnieju głównego w cyklu Champions Chess Tour, Airthings Masters 2023. W Dywizji I zwyciężył GM Magnus Carlsen, który pokonał GM Hikaru Nakamurę. Norweg wygrał pierwszą partię i pomimo tego, że w trzecim pojedynku był bliski przegranej, udało mu się zremisować tę oraz kolejną partię, co pozwoliło mu na odniesienie ostatecznego zwycięstwa. 

W Dywizji II, której finał również rozegrano w piątek, triumfował GM Fabiano Caruana. Po pierwszych dwóch partiach, w których wygrywały białe, Caruana wygrał trzecią, a następnie przypieczętował swoje zwycięstwo remisem w partii nr 4, co pozwoliło mu na uniknięcie armagedonu. W czwartek zakończyły się rozgrywki Dywizji III, w której pierwsze miejsce zajął GM Sam Sevian, pokonując w wielkim finale GM R Praggnanandhę.

W finale każdej z trzech dywizji doszło do ponownego pojedynku pomiędzy zwycięzcą i przegranym finału drabinki wygranych i w każdym z tych przypadków ponownie zwyciężali Ci, którzy wygrali za pierwszym razem.

• Dywizja I
• Dywizja II
• Dywizja III
• Nagrody i punkty w klasyfikacji generalnej CCT

Dywizja I

W czwartek w finale drabinki przegranych Nakamura pokonał GM Wesleya So, natomiast Carlsen dzięki wygranej z Nakamurą poprzedniego dnia, mógł poświęcić trochę czasu na odpoczynek.

Mistrz świata przebywa aktualnie w Toronto, gdzie jest gościem pochodzących z Kanady Chessbrahs (Carlsen zagra w ich drużynie w tegorocznej edycji Pro Chess League) i wieczorem udostępnił na Instagramie kilka zdjęć ze swoich „przygotowań” do wielkiego finału.

W trakcie głównej transmisji w jęz. ang., komentator GM Dawid Howell zdradził, że również weźmie udział w tegorocznych rozgrywkach PCL i będzie reprezentował drużynę Norway Gnomes.

Choć biorąc pod uwagę wszystkie dotychczasowe pojedynki pomiędzy Carlsenem a Nakamurą, wynik jest dużo bardziej korzystny dla Norwega, to jednak w poprzednim roku zdecydowanie lepszymi statystykami może pochwalić się Nakamura. Jak mawiają szachiści: „Możliwe były trzy wyniki”. W przypadku wielkiego finału, możliwości były jednak tylko dwie.

To już trzeci pojedynek Nakamury z Carlsenem od grudnia 2022 r., choć przed wysypem turniejów szachów szybkich w internecie, obaj panowie grali ze sobą dużo rzadziej. Komentatorzy przyrównali ich pojedynki do rywalizacji Cristiano Ronaldo i Lionela Messiego.

Tania Sachdev: „Dziś i w przyszłości, gdy będziemy rozmawiać na temat szachów szybkich, przyjdą nam na myśl właśnie te dwa nazwiska”.

... gdy będziemy rozmawiać na temat szachów szybkich, przyjdą nam na myśl właśnie te dwa nazwiska.

—Tania Sachdev 

Hess zażartował później, że aktualna pozycja na szachownicy rzeczywiście jest pogmatwana (z ang. „messy” - gra słów nawiązująca do rozmowy o Messim i Ronaldo - przyp. tłum.).

Rzeczywiście to właśnie pierwsza partia była jednym z dwóch kluczowych momentów wielkiego finału –  aktualny mistrz świata odniósł w niej bardzo przekonujące zwycięstwo.

W debiucie zawodnicy przez transpozycję dotarli do pozycji znanej z przyjętego gambitu hetmańskiego, w której Carlsen zamiast zrobić roszadę, zaczął pchać swojego bandowego piona h w górę planszy. Dzięki ładnemu manewrowi wieży, 23.Wh4, Carlsen zdobył piona, a następnie nie popełniając ani jednego błędu pewnie zrealizował swoją przewagę materialną.

Fantastyczna partia w wykonaniu Carlsena, w której według narzędzia przeglądu partii, jego dokładność wyniosła aż 95% (przy 87% Nakamury).

W wywiadzie po meczu Nakamura skrytykował swój ruch 11...Sa5 i powiedział, że miejsce skoczka było na polu e7. Silnik i poprzednia partia w tej pozycji potwierdzają jego opinię.

W partii nr 2 Nakamura zagrał dziwny debiut, ustawiając swojego gońca ze skrzydła królewskiego na najdłuższej przekątnej i jednocześnie nie zajmując centrum swoimi centralnymi pionami. Zawodnicy szybko wymienili hetmany i pozycja Carlsena nigdy nie była zagrożona.

W końcówce Carlsen podręcznikowo powymieniał figury, zaczynając od ruchu 28...f4!. Od tego momentu było jasne, że na pewno nie przegra tej partii, a w pewnym momencie nawet próbował grać na wygraną. Nakamura znalazł sposób na powtarzanie pozycji i partia zakończyła się remisem.

Drugim kluczowym momentem finału była partia nr 3, która okazała się nawet ważniejsza od czwartej, ponieważ Nakamura był w niej o włos od odniesienia zwycięstwa.

Amerykanin rozegrał tę partię idealnie: czarnymi zdecydował się na agresywny debiut, zaryzykował grając 7...g5!?, narażał swojego króla w końcówce (unikając tym samym prostszych rozwiązań, które jednak skończyłyby się remisem), miał więcej czasu na zegarze, a przede wszystkim w końcówce ograł mistrza świata i miał piona przewagi w końcówce wieżowej.  

Dalsza część pojedynku była bardzo nerwowa. Zawodnicy wykonali łącznie 132 ruchy i wiele razy popełniali błędy. Analiza komputerowa nie pozostawia złudzeń—gracze zmarnowali szansę zarówno na wygraną, jak i na remis. To właśnie ta partia została wybrana naszą partią dnia, którą skomentował GM Rafael Leitao.

Po meczu Nakamura podzielił się spostrzeżeniami na temat tego, jak ważna dla przebiegu meczu była trzecia partia: „W trzeciej partii Magnus niepotrzebnie dał mi szanse na zwycięstwo i żałuję, że nie udało mi się jej wygrać. ... Na pewno był jakiś sposób na wygraną ... ale Magnus świetnie się bronił”.

Według Nakamury czwarta partia „nie miała tak wyglądać”. Amerykanin powtórzył podobny debiut, jak w partii nr 2, z tym że zamiast 6.c4 zagrał 6.e4. W 29 posunięciu, gdy Nakamura w akcie desperacji poświęcił piona, było już wiadomo, że Magnus na pewno nie przegra tej partii, a nawet może ją jeszcze wygrać.

W końcowej pozycji silnik pokazuje przewagę powyżej -5.00, jednak zawodnicy zgodzili się na remis. Zwycięstwo norweskiego członka drużyny Chessbrah stało się faktem.

Po meczu Carlsen powiedział: „To trochę dziwne ... z dziewięciu ostatnich partii, wygrałem jedną.  ... Uważam, że nie zagrałem na poziomie nawet zbliżonym do tego, jak potrafię grać najlepiej”.

Zapytany o to, ile czasu zaproponowałby, gdyby doszło do licytacji przed armagedonem, Carlsen odpowiedział: „Prawdę mówiąc, w ogóle o tym nie myślałem”.

Carlsen zarobił 30 000 $ i 150 pkt do klasyfikacji generalnej CCT, a Nakamurze przypadło 20 000 $ i 100 pkt. Obaj zawodnicy zagwarantowali sobie miejsce w Dywizji I w kolejnym turnieju głównym.

Drabinka Dywizji I

Dywizja II

W pierwszej partii Caruanie udało się wygrać w końcówce wieżowej, w której miał przewagę jednego piona. W partii nr 2 przegrał końcówkę, którą według silnika dało się wybronić, jednak jego błąd można całkowicie zrozumieć. Mając 20 sekund na zegarze zdecydował się na zdobycie gońca przeciwnika, jednak o wyniku partii zdecydowały trzy dość mocno zaawansowane piony, które okazały się lepsze od jego skoczka. Caruana miał jedną szansę w ruchu nr 78, ale ją przeoczył.

We wspomnianej końcówce możemy zauważyć kilka ładnych motywów defensywnych. W posunięciu nr 66 chodzi o piony przeciwnika (gdy stoimy gorzej, trzeba wymieniać piony), a w ruchu nr 78 o blokadę pionów przeciwnika (w tym przypadku na jasnych polach).

Partia nr 3 była zaskakująca. Caruana wygrał w 31 ruchach. Do ruchu nr 13 zawodnicy naśladowali partię Caruana-Carlsen z 2019 r., a potem Yu zagrał inaczej. Jego pozycja posypała się dopiero wtedy, gdy zdecydował się na zbijanie pionów na skrzydle hetmańskim.

Nie często możemy zobaczyć sytuację, w której na najdłuższej diagonali brakuje bezpiecznych pól dla hetmana, a dokładnie to stało się w tej partii. Co zaskakujące, czarny hetman w żaden sposób nie mógł obronić pola g7. 

Remis czarnymi w partii nr 4 przypieczętował zwycięstwo Caruany w całym meczu. Dzięki wygranej w Dywizji II Caruana zarobił 10 000 $ oraz 50 pkt do klasyfikacji generalnej CCT, a także zagwarantował sobie miejsce w Dywizji I w kolejnym turnieju głównym w cyklu (to oznacza gwarantowaną wygraną w wysokości 7 500 $). Yu zarobił 7 500 $ oraz 30 pkt.

Caruana powiedział w wywiadzie: „To dobry początek. Oczywiście smutno było nie zagrać w Dywizji I z powodu przegranej z Saraną. ... Do wczoraj nie wiedziałem nawet, że zwycięstwo w Dywizji II gwarantuje miejsce w Dywizji I w kolejnym turnieju. To taki miły bonus".

Congratulations to @FabianoCaruana and @SamSevian for winning their divisions of the 2023 Airthings Masters! 🥇 #ChessChamps pic.twitter.com/2RduHksn14

— Chess.com (@chesscom) February 10, 2023

Drabinka Dywizji II

Dywizja III

Rozgrywki Dywizji III zakończyły się w czwartek. Zwycięzcą został Sevian, który zdobył nagrodę w wysokości 5 000 $ oraz 20 pkt do klasyfikacji generalnej CCT. Drugie miejsce zajął, dzięki czemu zarobił 3 600 $ i 15 pkt.

Congrats to @SamSevian for winning Division III, securing $5,000 and 20 CCT tour points 🥇 #ChessChamps pic.twitter.com/6tHU2m2ZBH

— Champions Chess Tour (@ChampChessTour) February 9, 2023

Drabinka Dywizji III

Nagrody i punkty w klasyfikacji generalnej cyklu CCT

Champions Chess Tour 2023 (CCT) to cykl turniejów, łączący w sobie najlepsze elementy z ubiegłorocznego cyklu CCT oraz z Chess.com Mistrzostw Globu. Na całoroczny cykl składa się sześć turniejów głównych, po których odbędzie się rozgrywana na żywo przy szachownicach faza finałowa. Dzięki udziałowi najlepszych szachistów na świecie oraz zawrotnej puli nagród wynoszącej 2 000 000 dolarów, CCT jest z pewnością najważniejszym wydarzeniem organizowanym przez Chess.com.

W barażach mogą brać udział tylko arcymistrzowie. Pozostali szachiści z tytułami szachowymi mogą brać udział w eliminacjach, które będą odbywać się w każdy poniedziałek, począwszy od 13 lutego (z wyjątkiem dni, na które zaplanowano już fazę barażową lub turniej pucharowy w jednym z turniejów głównych). Łącznie odbędzie się 21 turniejów eliminacyjnych. Trzech najlepszych zawodników z każdych eliminacji uzyskuje prawo gry w najbliższych barażach. 

Poprzednie artykuły:

• Nakamura wygrywa finał drabinki przegranych i w wielkim finale ponownie spotka się z Carlsenem (j. ang.)
• Carlsen pokonuje Nakamurę w armagedonie i czeka na wynik finału drabinki przegranych (j. ang.)
• Carlsen i Nakamura w finale drabinki wygranych (j. ang.)
• Erigaisi pokonuje Firouzję 3-0 (j. ang.)
• Dominacja Gukesha w barażach, trzykrotne zwycięstwo z Kramnikiem (j. ang.)